Ik ben een gefaalde FBI-agent & een zatte Mega Mindy met tomaten

Na de chaotische avond van gisteren kon ik wel een rustig dagje gebruiken. En voor een moment dacht ik ook dat dit mogelijk was. Dan kwam de realiteit. Wat had ik ook verwacht? Dacht ik nu echt dat ik een rustige dag kon beleven in mijn leven? Lieve, lieve, naïeve Phoebe toch.

Rustige ochtend eindigt met een nieuwe oorbel

De tweede dag in Barcelona begon rustig, waar ik dankbaar voor was. Ik kon best wel wat slaap gebruiken nadat we gisterenavond zo laat thuiskwamen. Deze ochtend liep alles op z'n gemakske. Omdat ik fris aan de dag wilde beginnen, besloot ik om een douche te nemen. Lisa had hetzelfde idee; dus we besloten om wat girlytime te houden in de badkamer. Daarna zochten we zorgvuldig onze outfits uit en konden we aan onze dag beginnen.

Vlak bij ons appartement waren de winkelstraten. Lisa en Alessandra wilden heel graag naar de Stradivarius gaan. Natuurlijk dacht ik: "Ah leuk. Shoppen met de meiden". Wel eenmaal in de winkel had ik al door dat dit niet direct de winkel voor mij was. Ik voelde mij als een klein kind dat aan het shoppen was met haar ouders. En terwijl het klein kind, AKA me, naar de speelgoedwinkel wilde, kijken de ouders rustig op het gemakje in de winkel rond. Ik moet wel toegeven dat er heel mooie kleren hingen, maar het was gewoon niet mijn stijl. Ik heb wel een set oorbellen gekocht. Natuurlijk wilde ik deze direct gebruiken en besloot dan ook impulsief een nieuw gaatje te schieten in de badkamer. Na een paar pijnkreten, omdat ik de 'naald' niet door mijn oorlel kreeg, was het me gelukt!

Een stad vol kerstdecoratie

Vandaag stond er een tour op het programma. Concreter gezegd de 'Gaudí, Sagrada Familia & Modernism Free walking Tour'. Om 16u hadden we afgesproken om op een bepaald punt te verzamelen. Wij hadden het idee aangezien het zo een mooie dag was om te wandelen naar daar. Het was een dikke 20 minuten wandelen naar het afgesproken punt. Na wat wandelen, praten en bijna tegen een klein kind te lopen, zijn we quasi aan het punt. Het is op dat moment dat we realiseerden dat we naar het verkeerde punt aan het wandelen waren. Ik zal eerlijk zijn, ik moest er wel om lachen. Het is gewoon zo typisch dat wij dat weer voorhebben.

We besloten om onze koers voort te zetten en toch verder te wandelen naar de Sagrada Familia. Vlak voor de prachtige Sagrada Familia was er een marktje. Nieuwsgierige ik keek een beetje rond. Het stond er vol met kerstversiering. Het viel mij al op tijdens de wandeling naar hier dat er overal in de stad kerstdecoratie omhoog hing. Best vreemd eigenlijk, want met die warme temperaturen was ik allesbehalve in de kerstsfeer. Het voelde een beetje alsof ik kerstversiering zou kopen in de lente. Niettemin trok ik de markt door tot we uiteindelijk vlak voor de ingang van de Sagrada Familia stonden. Wat ik heb ontdekt in verband met de Sagrada Familia is dat het gebouw verschillende façades heeft die elk een moment uit Jezus zijn leven voorstellen. Zo heb je een geboortekant en een sterftekant. Ik heb vooral de sterftekant met detail bekeken. Er werd mij verteld dat deze kant de gemoderniseerde kant was. Dit komt doordat de lijdensfaçade pas vele jaren later werd gebouwd.

Phoebe is een FBI-agent die Barcelona moet én zal redden

Wanneer we vonden dat we het gebouw genoeg bewonderd hadden, gingen we verder met onze tocht. Nu hadden we een plan. Ons plan was om aan te sluiten bij de tour. Milo was zo vriendelijk om zijn locatie live te delen waardoor wij konden zien waar de gids op dat moment was. Ik voelde me een echte FBI-agent die een verdachte aan het opsporen was. Alleen was het verschil dat ik geen geheime FBI-agent ben en dat Milo tot zo ver ik weet geen crimineel is. Maar die kleine nuances hielden mijn verbeelding niet tegen. Ik zag het helemaal voor me. De tour is mijn missie, Milo is de verdachte die al de inwoners van Barcelona in gevaar brengt en ik ben de dappere FBI-agent die de stad moet redden.

Phoebe is geen FBI-agent en faalde in Barcelona te redden

Na eindeloos achter een bewegend bolletje op mijn scherm te wandelen, kan ik met grote teleurstelling vertellen dat mijn missie gefaald is. Ik heb de missie niet gehaald, mijn verdachte niet opgepakt en ik ben geen dappere FBI-agent. Met andere woorden gezegd: we hebben Milo en de toergids nooit gevonden. We hebben wel alles van de toer gezien en natuurlijk een heel groot deel van Barcelona dat ik anders nooit zou hebben gezien. Dus op een manier ben ik wel dankbaar dat we om 16u op het verkeerde punt stonden. Maar die dankbaarheid minderde toch een heel klein beetje wanneer ik dacht aan mijn pijnlijke voeten. Meer dan 20.000 stappen op een kleine tijd doet iets met je voeten en je energie. We besloten dat het wel welletjes was geweest en zetten koers naar het appartement.

Met een zatte Mega Mindy op restaurant

Die avond stond er nog slechts één activiteit gepland. We gingen met heel de groep uit eten. We spraken af op Plaza Catalunya vlak voor de Fnac en wandelende vervolgens naar het restaurant. Het plein was zo schattig! Het was helemaal versierd met allerlei lichtjes. Eenmaal in het restaurant kregen we onze menukaart. Na wat wikken en wegen besloot ik om iets met tonijn te kiezen. Wat me opviel was dat je hier enorm goedkoop kon eten. Voor slechts 18,50 euro kan je een heel menu consumeren. Terwijl ik de menukaart nog eens aan het bekijken was (om zeker te zijn dat ik wel het juiste gerecht had gekozen), hoorde ik de hemelse woorden 'ik zal sangria trakteren'. Jawel, Geert zei dat hij een ronde sangria zou trakteren. Dames en heren, als er iets is dat ik enorm lekker vind, is het wel Sangria. Maar er is ook een heel grote maar, als er iets is waar ik absoluut niet tegen kan is het ook Sangria. Laat het mij u duidelijk maken. Ten eerste: dit klonk verdacht veel als iets wat Mega Mindy zou zeggen. Ten tweede: ik drink heel graag sangria, maar kan absoluut geen sangria verdragen. Een paar glazen sangria doen vreemde dingen met mijn lichaam waar ik gegarandeerd de volgende ochtend spijt van zal hebben. Ik had mezelf verplicht om me in te houden en geen zatte Mega Mindy te worden. Wat btw ook gelukt is, dus ik verwacht minstens een staande ovatie.

Ober? Er zitten stukjes tomaat in mijn fruitsalade?!

Het etentje ging vlot. We hadden net het voorgerecht en het hoofdgerecht opgegeten en waren nog wat aan het babbelen. Geen idee hoe, maar opeens hield ik het onderwerp tomaten boven. Nog vreemder, iedereen ging hier diep en gedetailleerd op in. Toen kwam ik met de vraag: "Vind jij een tomaat een fruit of een groente?". Toen brak chaos los. Ieder had wel zijn eigen antwoord klaar. Naar mijn mening is een tomaat een groente. Ik weet best wel dat een tomaat technisch gezien bij fruit hoort, maar dan nog vind ik het beter passen bij de categorie 'groenten'. Sommige mensen vonden dit moeilijk om te geloven. Kuch Geert kuch. Dus ik deed wat elke simpele ziel zou doen en haalde het internet erbij. Mijn 'oh zo betrouwbare bron Veggipedia' vermeldde dat een tomaat plantkundig gezien een fruit is, maar dat we het vaak tot een groente rekenen omdat we het zo vaak eten. Toch liep de discussie verder. Toen zei ik: "Kijk, je gaat me niet zeggen dat wanneer jij een fruitsalade bestelt op restaurant, dat je niet vreemd zou opkijken als daar opeens stukjes tomaat in zitten". Met dat gezegd zijnde eindigden we de hele tomaatdiscussie en genoten we van ons dessert. We sloten de avond nog af met wat drankjes op café en gingen dan slapen.

Trusten x

- Phoebe

PS neem zeker eens een kijkje naar de vlog van de dag!